Weinig planten hebben zoveel namen als Sansevieria.
Wat de naam ook is, een groenblijvende vaste plant met lange, rechtopstaande bladeren die naar boven groeien! En een snoekstaart en slangenhuid (slangenvlechten), en een luipaardlelie, en zelfs een Indiaas zwaard.
Het is echter vrij eenvoudig om de oorsprong van deze namen uit te leggen – hoogstwaarschijnlijk worden ze geassocieerd met de eerste associaties bij het zien van een bloem.
Het ontcijferen van een andere optie – de tong van de schoonmoeder – veroorzaakt ook geen problemen en wordt opnieuw geassocieerd met lange en scherpe dichte bladeren.
En als de genoemde namen redelijk onschuldig zijn, dan maakt de naam ‘duivelstong’ je op je hoede.
Als je jezelf echter nog steeds het plezier ontzegt om een sansevieria te kopen, uit angst dat een bloem met zo’n formidabele bijnaam je welzijn zou kunnen schaden, is het tijd om twijfels terzijde te schuiven.
Het punt is dat Sansevieria zijn naam kreeg ter ere van Raimondo de Sangro en vanwege hem werd het bekend als de tong van de duivel.
Als vandaag de dag de zevende prins van San Severo een verlicht man en een voortreffelijk wetenschapper zou worden genoemd, dan stond hij in de 18e eeuw bekend als een alchemist, magiër, tovenaar en ketter. Dienovereenkomstig heeft de onschadelijke plant negatieve signalen gekregen, juist vanwege de sombere reputatie van zijn ‘voorouder’.
