Voor een heldere en weelderige bloei heeft een roos de juiste verzorging nodig, inclusief water geven, voeding, verlichting, onderdak, enz.
Maar als je de plant ijverig voorziet van alles wat hij nodig heeft, en hij je nog steeds niet wil plezieren met bloemen, kan het probleem volgens een expert van de online publicatie BelNovosti, agronoom en landschapsontwerper, “wilding” worden genoemd.
Om te beginnen nodigen we je uit om je kennis van het kweken van planten op te frissen en te onthouden wat een wilde bloem is. Het antwoord is simpel: dit is de wortel waarin de plant is geënt.
Als de struik niet volledig bloeit, is het ras-ent hoogstwaarschijnlijk gestorven (bijvoorbeeld door bevriezing) en komt de groei van de wortel.
Wilde dieren herken je aan hun zeer snelle groei. Daarentegen vertoont het variëteitsgedeelte nooit een snelle groei van de vegetatieve massa.
Een ander verschil zijn de bladeren: als ze van verschillende soorten zijn, zijn ze dicht en glanzend, maar als ze daarentegen tot wilde dieren behoren, dan zijn ze dof, klein en dun.
Twijfel je nog? Gebruik de volgende tip: in het voorjaar produceert een variëteitsroos soms roodachtige scheuten, maar de wilde is volledig groen.
Tenslotte, als de scheut op een afstand van 10-15 cm van de hoofdstruik of onder de entplaats groeit, is hij beslist wild.
Als de roos een groot aantal sterke variëteitscheuten heeft, kun je proberen de scheuten voorzichtig te verwijderen zonder de plant te beschadigen. Om dit te doen, moet je de wilde scheut lichtjes schudden totdat deze loskomt van de hoofdplant.
Voorheen een expert welke rozen er naast geplant kunnen worden, maar ook welke het beste op afstand gehouden kunnen worden.
