Amerika is de grootste exporteur van tweedehands kleding ter wereld, die het naar onderontwikkelde landen stuurt om op enorme stortplaatsen te worden opgeslagen, verbrand of omgevormd tot een grote vervuiler van de zeeën en oceanen.
De Verenigde Staten exporteren voor 834 miljoen dollar aan kleding, ongeveer 100 miljoen dollar meer dan het op één na grootste kledingafvalland, China.
De weggegooide kleding komt terecht in arme landen over de hele wereld, zoals Guatemala, Chili, India en Ghana, waardoor “een echte ecologische en sociale noodsituatie” ontstaat. Veel van deze kleding wordt afgekeurd door kringloopwinkels in de VS, waarna ze worden verkocht aan bedrijven die ze exporteren naar lokale handelaars. De respectieve verkopers verkopen ze in een bepaalde hoeveelheid door, en de rest belandt in de prullenbak of wordt verbrand.
Het slechte nieuws is dat er steeds minder kleding is die kan worden bewaard en hergebruikt, omdat merken op de massamarkt de kwaliteit van hun producten en de levensduur ervan verminderen. Het is hun belang om steeds meer koopwaar te verkopen, en dit wordt moeilijk als de kleding die ze produceren duurzaam is. Vervolgens zorgen ze ervoor dat ze kort na aankoop verslechteren.
Ghana is de grootste importeur van tweedehands kleding en haalt dergelijke rommel uit China, Groot-Brittannië en Canada. Eenmaal in het land worden velen van hen doorverwezen naar de Kantamanto-markt, die 8 hectare beslaat in het zakendistrict van Accra.
Helaas belandt 40% van de goederen daar als afval, dat in velden of, erger nog, in de oceaan terechtkomt, wat een dreigende medische crisis voor mensen en onmetelijke schadelijke gevolgen voor het milieu veroorzaakt.
Het hele Ghanese bedrijf creëerde 30.000 banen, maar tegen welke prijs? Kleding wordt zonder een goed sorteersysteem tot afval verwerkt, waardoor het onmogelijk is om deze in belangrijke mate te recyclen.
foto – Shutterstock
