Onvruchtbaarheid is het onvermogen van een vrouw om zwanger te worden na een jaar regelmatige geslachtsgemeenschap. Het veroorzaakt problemen in het fysieke leven van de vrouw en ontwricht ook het sociale en emotionele leven van het paar.
Onvruchtbaarheid beïnvloedt het leven van vrouwen op veel manieren, omdat het niet voldoet aan de verwachtingen van mensen van een overwegend vruchtbare wereld. Veel vrouwen voeren een stille strijd, hebben schuldgevoelens en een laag zelfbeeld vanwege het feit waar ze mee te maken hebben reproductieve problemen. Dit leidt tot staten van angst, depressie en een afname van het welzijn van het leven.
Sommige vrouwen delen hun moeilijke situatie met familieleden, maar dit lost het probleem niet op; soms kan het zelfs hun staat van psychologische kwetsbaarheid verergeren. Volgens een onderzoek van onderzoekers hebben vrouwen met onvruchtbaarheid ernstige symptomen van depressie en angst.
Hoe kan onvruchtbaarheid worden behandeld?
Een methode voor geassisteerde menselijke voortplanting, die onvruchtbare paren helpt zwanger te worden, wordt intra-uteriene inseminatie genoemd. Dit verwijst naar de overdracht van sperma rechtstreeks naar de baarmoeder om de bevruchting van het eitje van de vrouw te vergemakkelijken. Het doel is om het aantal spermacellen in de eileiders te vergroten en daarmee de kans op zwangerschap te vergroten.
Kunstmatige inseminatie wordt door artsen beschouwd als een goede optie voor veel paren of vrouwen die een kind willen, maar moeite hebben om op natuurlijke wijze zwanger te worden.
Het wordt aanbevolen voor vrouwen jonger dan 35 jaar in geval van onverklaarde onvruchtbaarheid, oligospermie, asthenospermie, azoöspermie, vijandig of onvoldoende baarmoederhalsslijm, erectiestoornissen of ejaculatiestoornissen, andere aandoeningen van het mannelijke voortplantingssysteem.
Een andere methode is de behandeling van in-vitrofertilisatie (IVF) wat belangrijke voordelen biedt: het verkrijgen van een succesvolle zwangerschap, een gezond kind. Bij IVF vindt de bevruchting plaats in het laboratorium en is bij de vrouw vrijwel altijd een hormoonbehandeling nodig.
IVF is de beste kans voor een vrouw om een gezonde baby te krijgen met behulp van haar eigen eieren. De methode is geïndiceerd voor vrouwen met beschadigde of verstopte eileiders. IVF vergroot de kans op een kind bij vrouwen die ouder zijn of een lage ovariële reserve hebben.
Artsen raden IVF ook aan aan paren met mannelijke onvruchtbaarheidsproblemen. IVF is ook succesvol gebleken bij vrouwen met endometriose, voortijdig ovariumfalen, polycysteus ovariumsyndroom en onverklaarde onvruchtbaarheid.
Een IVF-behandeling kan voor sommige paren behoorlijk duur zijn, daarom kiezen mensen voor andere behandelmethoden, zoals kunstmatige inseminatie. Deze methode van geassisteerde menselijke voortplanting kan zijn: intra-uteriene, intracervicale, intravaginale en intratubale inseminatie.
Bij mannelijke onvruchtbaarheid is de behandeling afhankelijk van de oorzaak. Daarom worden eerst de factoren geïdentificeerd die tot onvruchtbaarheid hebben geleid, waarna een behandelplan wordt opgesteld, dat doorgaans een consultatie van een specialist op het gebied van mannelijke reproductieve gezondheid inhoudt. Een controle bij een reproductieve endocrinoloog is ook vaak nodig als er vermoedens bestaan over bepaalde hormonale problemen die onvruchtbaarheid zouden kunnen veroorzaken.
Als blijkt dat een infectie de oorzaak van onvruchtbaarheid is, is behandeling met antibiotica of andere door de arts gekozen medicijnen noodzakelijk. In geval van varicocèle of obstructie van de zaadleiders is een chirurgische ingreep nodig. Als er sprake is van hormonale stoornissen, is een hormoontherapie geïndiceerd die de hormoonspiegel kan normaliseren en de voortplantingsfunctie kan bevorderen.
Een andere behandelmethode is ICSI (intracytoplasmatische sperma-injectie), wat wordt aangegeven als de kwantiteit en kwaliteit van het sperma laag is. ICSI wordt aanbevolen bij mannelijke onvruchtbaarheid, als standaard IVF-behandelingen niet tot bevruchting hebben geleid, of als het sperma bevroren is geweest en niet zo actief is als vers sperma. Ook wordt de ICSI-methode toegepast bij pre-implantatie genetische tests en bij gevallen van onverklaarde onvruchtbaarheid.
