Mario Miklečić, de houder van OPG is Miklečić uit het dorp Lukovo, vlakbij Vrbovac. De boerderij werd opgericht door zijn vader en nu zijn Mari’s twee zonen bij het bedrijf gekomen. In het weekend gaat hij met zijn oudste zoon Karl naar de markt, waar ze direct contact met klanten onderhouden. Aan het einde van de winter staat de stand vol met verschillende groenten, maar wordt deze ook gedomineerd door verschillende soorten appels.
“Op ongeveer drie hectare kweken we 7.000 appelbomen. IN 92 kassen op ongeveer 1,7 hectare houden we groenten gevoelig voor temperatuurveranderingen, en we doen nog eens 10 hectare aan buitenteelt. Alles wat we produceren wordt al jaren alleen hier op de Dolac-markt in Zagreb verkocht. Nergens anders. En iedereen kent ons daar“, onthult hij.
Klanten, zo voegt hij eraan toe, hebben ze herkend en weten dat het hele aanbod hun eigen teelt is. Op de vraag wat hij vindt van het feit dat bijna meer dan de helft van de verkopers op de markt hun eigen producten niet verkopen, zegt Mario dat het hem verdrietig maakt en haalt hij berustend zijn schouders op.
Ze willen geen tussenpersonen
Miklečići zijn grote producenten, dus waarom verkopen ze alleen en exclusief bij Dolac in Zagreb? “We hebben geprobeerd grote winkelcentra binnen te dringen, maar ik ben eerlijk gezegd te groot voor Dolac, en te klein om rechtstreeks zaken te doen met een winkelcentrum“, legt hij uit en voegt eraan toe dat hij dan via een tussenpersoon zou moeten werken die geld aan hem zou verdienen, en die optie is voor hem niet rendabel.
Mario is tevreden, maar weet dat hij gebonden is aan de hoeveelheid vraag in de markt. Dat betekent dat hij geen mogelijkheid heeft om een grotere productie af te zetten, tenzij hij de krachten bundelt met andere groentetelers uit zijn omgeving. Maar zo’n coöperatie bestaat niet in de regio Vrbovec, zegt hij.
“Tijdens de corona hebben we ook bezorgingen gedaan, maar zolang ik zo kan verkopen, denk ik aan niets anders. Anders denken we verder. We gingen voor volume, korte ketens en directe verkoop“, vertelt een ondernemer die zijn vak door de jaren heen heeft aangescherpt.
Bij hen vind je diverse groenten, zoals koolraap, rucola, waterkers, spinazie, salades, babysalades, peterselie en selderij. Radijzen en uien starten vóór Pasen, en daarna alle zomerteelten. Een maand geleden zijn tomaten en paprika’s gezaaid. Hij zegt dat er ongeveer 100.000 paprika’s zijn. Aan de andere kant vertelt hij dat het werk aan aardbeien en blauwe bessen al is begonnen. Daarnaast hebben ze ook meloenen en watermeloenen.
Mensen vluchten om een reden weg van de landbouw
Het hele gezin en drie fulltime lokale mensen werken mee in het bedrijf. Ze rondden hun productie letterlijk af volgens de slogan “Van het veld naar de tafel”. Appels worden het hele jaar door op de stand aangeboden omdat ze in hun eigen stand hebben geïnvesteerd koelkast. “Wij hebben vrijwel alles geregeld in de zaak. We hebben het hele jaar door iets te verkopen, en dat was de wens van mijn vader toen hij begon.”
Hij vertelde ons dat hij weet dat hij een toekomst voor zijn gezin heeft veiliggesteld, maar hij voelt veranderingen in de markt. “We hebben genoeg voor dit soort verkopen, zelfs teveel. En of je het nu wilt toegeven of niet, op de markten, zelfs bij Dolac, de omzet daalt“, en voegt eraan toe dat er een groot verschil is tussen de hoeveelheden die ze vijf jaar geleden en vandaag konden verkopen.
“Wij vragen ons af waar Kroaten groenten en fruit kopen? Zou het niet kunnen zijn wat er uit de Spaanse kassen een paar duizend kilometer verderop kwam?“
Voorlopig zijn ze niet van plan de biologische productie in te gaan, omdat ze bang zijn dat ze dergelijke hoeveelheden groenten niet effectief zouden kunnen beschermen als er een indringer zou verschijnen. Maar ze zijn zich ervan bewust dat ze naar een geïntegreerde productie moeten gaan, waarbij ze steeds meer moeten gebruiken natuurlijke manieren strijd tegen ziekten en plagen. Hun producten zijn echter van topkwaliteit, en dat blijkt duidelijk uit het publiek op de stand, en de oudste zoon Karlo komt niet thuis van zijn werk en schuift niet aan bij zijn vader tijdens ons gesprek.
“Helaas zie je zelf wat er in de wereld gebeurt, de landbouwproductie wordt steeds minder ondersteund, de importlobby wordt sterker en mensen lopen er gewoon voor weg, boerderijen en familieboerderijen gaan dicht, jongeren willen dat niet doen Het. En de vraag is: wat gaan we eten als iedereen weggaat?“, zei hij aan het eind.
