Eben Alexander beweert dat hij naar de hemel ging toen hij door meningitis in coma raakte. En daar ontmoette hij zijn biologische zus…
Dokter Eben Alexander werd als kind geadopteerd en heeft zijn biologische familie nooit gekend. Sterker nog, hij wist niet eens dat hij een zus had die Betsy heette. Toen hij haar zocht, ontdekte hij dat ze al was overleden en dat de enige mogelijkheid was dat de twee broers elkaar zouden ontmoeten… in de hemel.
De heer Alexander is een neurochirurg die is afgestudeerd aan de Harvard University, waardoor hij een buitengewoon goed begrip heeft gekregen van hoe de hersenen werken. Hij lette nooit op wat zijn patiënten hem vertelden over hun spirituele ervaringen… totdat hij er zelf een kreeg!
“Al mijn kennis bracht mij ertoe te geloven dat ervaringen na de dood en ontmoetingen met engelen niets anders waren dan hallucinaties veroorzaakt door trauma aan de hersenen. Maar uit het niets ontdekte ik dat ik ongelijk had…”, onthulde de enige man die beweert de hemel te hebben bereikt.
“Zes jaar geleden werd ik wakker met grote hoofdpijn. Binnen enkele uren raakte ik in coma. Ik werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht, waar de artsen ontdekten dat ik meningitis had; de E. Coli-bacterie zat in mijn ruggenmergvocht en vernietigde mijn hersenen. Mijn overlevingskansen waren bijna 0”, besloot hij.
“Ik lag in een diepe coma, in een vegetatieve toestand, mijn hersenen functioneerden nauwelijks. In feite registreerden de hersenen geen enkele bewuste activiteit. Maar mijn zelf bestond nog steeds, ondanks alle wetenschappelijke wetten die het tegendeel beweren. Zeven dagen lang lag ik in coma en mijn bewustzijn reisde door verbazingwekkende plaatsen… Ik betrad een wereld die ik voorheen voor onmogelijk had gehouden”, voegde de dokter eraan toe.
“Er worden op elk moment van mijn coma tests gedaan en geen daarvan wijst op enige hersenactiviteit. Mijn collega’s geloofden mijn daaropvolgende uitspraken niet, alleen in de kerk werd ik begrepen. Toen ik in coma raakte, voelde ik hoe het was om in de grond begraven te worden. De ervaring was enerzijds angstaanjagend, anderzijds… vertrouwd. Er werd mij gevraagd hoe de hel is. Nou, dat was de hel niet!” voegde de neurochirurg eraan toe.
Maar hoe ziet de hemel eruit?
“Vol muziek, dieren, bomen en steegjes en alles was heel levend. Ik was zelfs vergeten dat ik een mens was, maar een deel van mijn persoonlijkheid verdween niet. Ik was nog steeds nieuwsgierig. Ik stelde allerlei vragen, maar niemand gaf mij antwoord. Op een gegeven moment zag ik een licht van boven komen. Het was een cirkelvormige entiteit die prachtige, goddelijke muziek uitstraalde. Het licht splitste zich in tweeën, als een stuk stof, en ik viel in de spleet alsof het een groene vallei was met watervallen die uitmondden in kristalheldere poelen.”
“Deze wereld was zo zwanger! Het was buitengewoon levend, als de geur van gebraden kip, helder als de weerspiegeling van de zon op de carrosserie van een auto, en indrukwekkend als de eerste grote liefde. Er waren bomen, velden, dieren en mensen. De hemel is uitgestrekt, gevarieerd en bevolkt zoals de aarde. Ik was de oude ik, maar op de een of andere manier herboren. Niets is losgekoppeld in het Paradijs, alles is verenigd. Tijdens mijn reis had ik een gids, een vrouw die ik nog nooit eerder had gezien. Maar haar gezicht was onvergetelijk. (…) Hij had een boodschap voor mij – dat ik voor altijd geliefd en gewaardeerd word en dat ik niets te vrezen heb, dat ik niets verkeerd kan doen. Toen ik uit de coma kwam, kreeg ik een foto van mijn biologische zus – zij was de vrouw die ik in de hemel had ontmoet!”, besloot de dokter zijn verhaal.
foto – Shutterstock
